चिनी कलेच्या अलीकडच्या इतिहासात, एका विशिष्ट शिल्पकाराची कथा उभी आहे. सात दशकांच्या कलात्मक कारकीर्दीसह, 92 वर्षीय लियू हुआनझांग यांनी चीनी समकालीन कलेच्या उत्क्रांतीच्या अनेक महत्त्वपूर्ण टप्प्यांचे साक्षीदार केले आहेत.

"शिल्प हा माझ्या जीवनाचा अविभाज्य भाग आहे," लिऊ म्हणाले. “मी रोज करतो, अगदी आत्तापर्यंत. मी हे स्वारस्य आणि प्रेमातून करतो. हा माझा सर्वात मोठा छंद आहे आणि तो मला पूर्ण करतो.”

लिऊ हुआनझांग यांची प्रतिभा आणि अनुभव चीनमध्ये सर्वज्ञात आहेत. त्यांचे "इन द वर्ल्ड" हे प्रदर्शन अनेकांना समकालीन चिनी कलेचा विकास चांगल्या प्रकारे समजून घेण्याची उत्तम संधी देते.

"लिऊ हुआनझांगच्या पिढीतील शिल्पकार किंवा कलाकारांसाठी, त्यांच्या कलात्मक विकासाचा त्या काळातील बदलांशी जवळचा संबंध आहे," लिऊ डिंग, क्युरेटर म्हणाले.

लहानपणापासूनच शिल्पकलेची आवड असलेल्या लिऊ हुआनझांग यांना त्यांच्या कारकिर्दीच्या सुरुवातीलाच भाग्यवान ब्रेक मिळाला. 1950 आणि 60 च्या दशकात, देशभरातील कला अकादमींमध्ये अनेक शिल्प विभाग, किंवा प्रमुख, स्थापन करण्यात आले. लिऊ यांना नावनोंदणीसाठी आमंत्रित करण्यात आले आणि त्यांनी त्यांचे स्थान मिळवले.

"सेंट्रल अकादमी ऑफ फाइन आर्ट्समधील प्रशिक्षणामुळे, 1920 आणि 1930 च्या दशकात युरोपमधील आधुनिकतावादाचा अभ्यास करणारे शिल्पकार कसे कार्य करतात हे त्यांना शिकले," लिऊ डिंग म्हणाले. “त्याच वेळी, त्याने त्याच्या वर्गमित्रांनी कसा अभ्यास केला आणि त्यांची निर्मिती कशी केली हे देखील पाहिले. हा अनुभव त्याच्यासाठी महत्त्वाचा होता.”

1959 मध्ये, चीनच्या पीपल्स रिपब्लिक ऑफ चायनाच्या स्थापनेच्या 10 व्या वर्धापन दिनानिमित्त, देशाची राजधानी बीजिंगमध्ये ग्रेट हॉल ऑफ द पीपलसह अनेक महत्त्वाच्या वास्तूंची इमारत पाहिली.

दुसरे बीजिंग वर्कर्स स्टेडियम होते आणि त्यात अजूनही लिऊच्या सर्वात प्रसिद्ध कामांपैकी एक आहे.

"हे दोन फुटबॉल खेळाडू आहेत," लियू हुआनझांग यांनी स्पष्ट केले. “एक सामना करत आहे, तर दुसरा चेंडूने धावत आहे. मला मॉडेल्सबद्दल अनेक वेळा विचारण्यात आले आहे, कारण त्या वेळी चिनी खेळाडूंमध्ये अशी कोणतीही प्रगत हाताळणी कौशल्ये नव्हती. मी त्यांना सांगितले की मी ते हंगेरियन चित्रात पाहिले आहे.”

जसजशी त्याची प्रतिष्ठा वाढत गेली, तसतसे लिऊ हुआनझांगने आपल्या प्रतिभेवर कसा विकास करता येईल याचा विचार करायला सुरुवात केली.

1960 च्या दशकाच्या सुरुवातीस, प्राचीन लोक शिल्पकलेचा सराव कसा करतात याबद्दल अधिक जाणून घेण्यासाठी त्यांनी रस्त्यावर येण्याचा निर्णय घेतला. लिऊने शेकडो किंवा हजारो वर्षांपूर्वी खडकावर कोरलेल्या बुद्ध मूर्तींचा अभ्यास केला. त्याला आढळले की या बोधिसत्वांचे चेहरे अगदी वेगळे आहेत - ते राखीव आणि शांत दिसत होते, त्यांचे डोळे अर्धे उघडे होते.

त्यानंतर लवकरच, लिऊने “यंग लेडी” नावाची त्यांची उत्कृष्ट कृती तयार केली.

“मी डुनहुआंग मोगाओ ग्रोटोज येथील अभ्यास दौऱ्यावरून परत आल्यानंतर हा तुकडा पारंपारिक चिनी कौशल्यांनी कोरला होता,” लियू हुआनझांग म्हणाले. “ती एक तरुण स्त्री आहे, शांत आणि शुद्ध दिसते. प्राचीन कलाकारांनी ज्या प्रकारे बुद्ध शिल्पे तयार केली त्याप्रमाणे मी प्रतिमा तयार केली. त्या शिल्पांमध्ये, सर्व बोधिसत्वांचे डोळे अर्धे उघडे आहेत.

1980 चे दशक हे चीनी कलाकारांसाठी महत्त्वाचे दशक होते. चीनच्या सुधारणा आणि खुल्या धोरणाच्या माध्यमातून ते बदल आणि नाविन्य शोधू लागले.

त्या वर्षांतच लियू हुआनझांग उच्च पातळीवर गेले. त्याची बहुतेक कामे तुलनेने लहान आहेत, मुख्यत्वे कारण त्याने स्वतःच काम करणे पसंत केले, परंतु त्याच्याकडे फक्त साहित्य हलविण्यासाठी सायकल होती.

दिवसेंदिवस, एका वेळी एक तुकडा. लिऊ 60 वर्षांचा झाल्यापासून, काहीही असले तरी, त्याचे नवीन तुकडे वास्तविकतेच्या जवळ आहेत, जणू काही ते त्याच्या सभोवतालच्या जगातून शिकत आहेत.

या कामांमध्ये लिऊ हुआनझांग यांनी जगाविषयीची निरीक्षणे नोंदवली आहेत. आणि, अनेकांसाठी, ते गेल्या सात दशकांचा अल्बम तयार करतात.