शिकागो अकादमी फॉर आर्ट्स आणि मिनियापोलिस कॉलेज ऑफ आर्ट अँड डिझाईनमध्ये सहभागी झालेल्या मेटल शिल्पकार जोसेफ गगनपेनसाठी मोठ्या प्रमाणावर काम करणे नवीन नाही.कास्ट-ऑफ सायकलींमधून जवळजवळ संपूर्णपणे एक शिल्प एकत्र केल्यावर सापडलेल्या वस्तूंसह काम करण्यात त्याला एक विशिष्ट स्थान मिळाले आणि तेव्हापासून त्याने सर्व प्रकारच्या सापडलेल्या वस्तूंचा समावेश केला आहे, जवळजवळ नेहमीच मोठ्या प्रमाणावर काम करत आहे.जोसेफ गगनपेन यांनी प्रदान केलेल्या प्रतिमा

धातूच्या शिल्पात हात आजमावणारे बरेच लोक फॅब्रिकेटर्स आहेत ज्यांना कलेबद्दल थोडी माहिती आहे.ते नोकरी किंवा छंदाच्या आधारे वेल्डिंग करत असले तरी, कलाकाराच्या प्रवृत्तीचा पाठपुरावा करण्यासाठी कामावर आणि घरी मोकळ्या वेळेचा वापर करून, पूर्णपणे सर्जनशील काहीतरी करण्याची खाज निर्माण करतात.

आणि मग दुसरा प्रकार आहे.जोसेफ गगनपेन सारखे क्रमवारी.एक रंगीत-इन-द-वूल कलाकार, त्याने शिकागो अकादमी फॉर आर्ट्समध्ये हायस्कूलमध्ये शिक्षण घेतले आणि मिनियापोलिस कॉलेज ऑफ आर्ट अँड डिझाइनमध्ये शिक्षण घेतले.अनेक माध्यमांमध्ये काम करण्यात पारंगत, तो एक पूर्ण-वेळ कलाकार आहे जो सार्वजनिक प्रदर्शन आणि खाजगी संग्रहांसाठी भित्तीचित्रे रंगवतो;बर्फ, बर्फ आणि वाळूपासून शिल्पे तयार करतात;व्यावसायिक चिन्हे बनवते;आणि त्याच्या वेबसाइटवर मूळ पेंटिंग आणि प्रिंट विकतो.

आणि, आमच्या थ्रो-अवे समाजात शोधण्यास सोप्या असलेल्या अनेक कास्ट-ऑफ आयटममधून त्याला प्रेरणाची कमतरता नाही.

धातूंचे पुनरुत्पादन करताना उद्देश शोधणे

 गगनेपेन जेव्हा टाकून दिलेल्या सायकलकडे पाहतो तेव्हा त्याला फक्त कचरा दिसत नाही, तो संधी पाहतो.सायकलचे भाग—फ्रेम, स्प्रॉकेट्स, चाके—स्वतःला तपशीलवार, सजीव प्राण्यांच्या शिल्पांना उधार देतात जे त्याच्या भांडाराचा महत्त्वपूर्ण भाग बनवतात.सायकल फ्रेमचा कोनीय आकार कोल्ह्याच्या कानासारखा असतो, परावर्तक प्राण्यांच्या डोळ्यांची आठवण करून देतात आणि कोल्ह्याच्या शेपटीचा झुडूप आकार तयार करण्यासाठी विविध आकारांच्या रिम्सचा वापर केला जाऊ शकतो.

"गिअर्स म्हणजे सांधे सूचित करतात," गगनपेन म्हणाले.“ते मला खांदे आणि कोपरांची आठवण करून देतात.स्टीमपंक शैलीमध्ये वापरल्या जाणार्‍या घटकांप्रमाणे हे भाग बायोमेकॅनिकल आहेत,” तो म्हणाला.

या कल्पनेचा उगम जिनेव्हा, इल. येथील एका कार्यक्रमादरम्यान झाला, ज्याने संपूर्ण डाउनटाउन परिसरात सायकलिंगला प्रोत्साहन दिले.गगनेपेन, ज्यांना या कार्यक्रमासाठी अनेक वैशिष्ट्यपूर्ण कलाकारांपैकी एक म्हणून आमंत्रित करण्यात आले होते, त्यांना शिल्प तयार करण्यासाठी स्थानिक पोलिस विभागाने जप्त केलेल्या बाइकचे काही भाग वापरण्याची कल्पना त्यांच्या मेहुण्याकडून सुचली.

“आम्ही त्याच्या ड्राईव्हवेमध्ये बाईक अलगद घेतल्या आणि गॅरेजमध्ये आम्ही शिल्प तयार केले.माझ्याकडे तीन किंवा चार मित्र आले आणि मदत केली, त्यामुळे ही एक मजेदार, सहकार्याची गोष्ट होती,” गगनेपेन म्हणाले.

बर्‍याच प्रसिद्ध पेंटिंग्सप्रमाणे, गॅग्नेपेन ज्या स्केलवर कार्य करते ते फसवे असू शकते.जगातील सर्वात प्रसिद्ध पेंटिंग, “मोना लिसा” हे फक्त 30 इंच उंच आणि 21 इंच रुंद आहे, तर पाब्लो पिकासोचे भित्तिचित्र “गुएर्निका” प्रचंड आहे, 25 फूट पेक्षा जास्त लांब आणि जवळपास 12 फूट उंच आहे.स्वत: म्युरल्सकडे आकर्षित झालेल्या गगनेपेनला मोठ्या प्रमाणावर काम करायला आवडते.

प्रार्थना करणार्‍या मॅन्टिससारखा दिसणारा एक कीटक सुमारे 6 फूट उंच असतो.एका शतकापूर्वीच्या पेनी-फार्थिंग सायकलींच्या दिवसांची आठवण करून देणारा, सायकलींचे असेंबल चालवणारा माणूस जवळजवळ आयुष्यमान आहे.त्याचा एक कोल्हा इतका मोठा आहे की प्रौढ सायकलच्या फ्रेमचा अर्धा भाग कान बनवतो आणि शेपूट बनवणारी अनेक चाके देखील प्रौढ आकाराच्या सायकलींची आहेत.लाल कोल्हा खांद्यावर सरासरी 17 इंच असतो हे लक्षात घेता, स्केल महाकाव्य आहे.

जोसेफ गगनपेन 2021 मध्ये त्यांच्या वाल्कीरी शिल्पावर काम करत आहे.

मणी चालू

वेल्डिंग शिकणे लवकर आले नाही.हळूहळू तो त्यात ओढला गेला.

"जसे मला या कला मेळ्याचा किंवा त्या कला मेळ्याचा भाग होण्यास सांगितले गेले, मी अधिकाधिक वेल्डिंग करू लागलो," तो म्हणाला.हे देखील सोपे आले नाही.सुरुवातीला त्याला GMAW वापरून तुकडे कसे हाताळायचे हे माहित होते, परंतु मणी चालवणे अधिक आव्हानात्मक होते.

"मला आठवते की ओलांडून जाणे आणि पृष्ठभागावर धातूचे गोळे भेदल्याशिवाय किंवा चांगले मणी न मिळवता," तो म्हणाला.“मी मणी बनवण्याचा सराव केला नाही, मी फक्त एक शिल्प आणि वेल्डिंग बनवण्याचा प्रयत्न करत होतो की ते एकत्र चिकटतात की नाही.

सायकलच्या पलीकडे

गगनेपेनची सर्व शिल्पे सायकलच्या पार्ट्सपासून बनलेली नाहीत.तो स्क्रॅपयार्ड्समध्ये घासतो, कचऱ्याच्या ढिगाऱ्यातून धावतो आणि त्याला आवश्यक असलेल्या सामग्रीसाठी धातूच्या देणग्यांवर अवलंबून असतो.साधारणपणे, त्याला सापडलेल्या वस्तूचा मूळ आकार फारसा बदलायला आवडत नाही.

“मला वस्तू ज्या प्रकारे दिसते ते आवडते, विशेषत: रस्त्याच्या कडेला असलेली सामग्री ज्याचा हा गैरवापर झालेला, गंजलेला देखावा आहे.ते मला जास्त ऑर्गेनिक दिसते.

इन्स्टाग्रामवर जोसेफ गगनपेन यांच्या कार्याचे अनुसरण करा.