टीव्ही प्रसारणामुळे असंख्य कलाकृतींमध्ये रस निर्माण होतो

कोविड-19 महामारी असूनही, सिचुआन प्रांतातील गुआनघन येथील सॅनक्सिंगडुई संग्रहालयाकडे अभ्यागतांची वाढती संख्या जात आहे.

कार्यक्रमस्थळी एक तरुण रिसेप्शनिस्ट लुओ शान यांना पहाटे येणाऱ्या लोकांकडून वारंवार विचारले जाते की त्यांना आजूबाजूला दाखवण्यासाठी गार्ड का सापडत नाही.

संग्रहालयात काही मार्गदर्शक नियुक्त आहेत, परंतु ते अभ्यागतांच्या अचानक येणा-या गर्दीचा सामना करू शकले नाहीत, लुओ म्हणाले.

शनिवारी, 9,000 हून अधिक लोकांनी संग्रहालयाला भेट दिली, सामान्य शनिवार व रविवारच्या संख्येच्या चौपट.तिकीट विक्री 510,000 युआन ($77,830) पर्यंत पोहोचली, ती 1997 मध्ये उघडल्यापासून दुसऱ्या क्रमांकाची सर्वाधिक दैनिक एकूण आहे.

Sanxingdui अवशेष साइटवर सहा नव्याने सापडलेल्या बळीच्या खड्ड्यांमधून उत्खनन केलेल्या अवशेषांच्या थेट प्रक्षेपणामुळे अभ्यागतांची वाढ झाली.हे प्रसारण 20 मार्चपासून तीन दिवस चायना सेंट्रल टेलिव्हिजनवर प्रसारित झाले.

जागेवर, 3,200 ते 4,000 वर्षे जुने असलेल्या खड्ड्यांतून सोन्याचे मुखवटे, कांस्य वस्तू, हस्तिदंत, जेड आणि कापडांसह 500 हून अधिक कलाकृती सापडल्या आहेत.

या प्रसारणामुळे अभ्यागतांना संग्रहालयात प्रदर्शनात असलेल्या साइटवर पूर्वी सापडलेल्या असंख्य कलाकृतींमध्ये रस निर्माण झाला.

सिचुआनची राजधानी चेंगडूच्या उत्तरेस 40 किलोमीटर अंतरावर वसलेले हे ठिकाण 12 चौरस किलोमीटर क्षेत्र व्यापते आणि त्यात प्राचीन शहराचे अवशेष, यज्ञाचे खड्डे, निवासी क्वार्टर आणि थडग्यांचा समावेश आहे.

विद्वानांचा असा विश्वास आहे की ही जागा 2,800 आणि 4,800 वर्षांपूर्वी स्थापित केली गेली होती आणि पुरातत्व शोध दर्शविते की ते प्राचीन काळातील एक अत्यंत विकसित आणि समृद्ध सांस्कृतिक केंद्र होते.

चेंगडू येथील एक प्रमुख पुरातत्वशास्त्रज्ञ चेन झियाओदान, ज्यांनी 1980 च्या दशकात या जागेवर उत्खननात भाग घेतला होता, त्यांनी सांगितले की ते अपघाताने सापडले आहे, ते जोडून ते "कुठूनही दिसत नाही" असे दिसते.

1929 मध्ये, यान डाओचेंग, गुआंघन येथील गावकऱ्याने त्याच्या घराच्या बाजूला असलेल्या सांडपाण्याच्या खंदकाची दुरुस्ती करताना जेड आणि दगडी कलाकृतींनी भरलेला खड्डा बाहेर काढला.

पुरातन वस्तू विक्रेत्यांमध्ये "द जडेवेअर ऑफ गुआंघन" म्हणून या कलाकृती लवकर ओळखल्या जाऊ लागल्या.जेडच्या लोकप्रियतेने पुरातत्वशास्त्रज्ञांचे लक्ष वेधून घेतले, चेन म्हणाले.

1933 मध्ये, डेव्हिड क्रॉकेट ग्रॅहम यांच्या नेतृत्वाखाली एक पुरातत्व पथक, जे युनायटेड स्टेट्समधून आले होते आणि चेंगडू येथील वेस्ट चायना युनियन युनिव्हर्सिटी म्युझियमचे क्युरेटर होते, प्रथम औपचारिक उत्खनन कार्य करण्यासाठी साइटवर गेले.

1930 पासून, अनेक पुरातत्वशास्त्रज्ञांनी या ठिकाणी उत्खनन केले, परंतु ते सर्व व्यर्थ ठरले, कारण कोणतेही महत्त्वपूर्ण शोध लागले नाहीत.

1980 च्या दशकात यश आले.मोठ्या वाड्यांचे अवशेष आणि पूर्व, पश्चिम आणि दक्षिणेकडील शहराच्या भिंतींचे काही भाग 1984 मध्ये या ठिकाणी सापडले, त्यानंतर दोन वर्षांनंतर दोन मोठे बळीचे खड्डे सापडले.

निष्कर्षांनी पुष्टी केली की या साइटवर शू राज्याचे राजकीय, आर्थिक आणि सांस्कृतिक केंद्र असलेल्या प्राचीन शहराचे अवशेष होते.प्राचीन काळी सिचुआनला शू या नावाने ओळखले जात असे.

खात्रीलायक पुरावा

20 व्या शतकात चीनमध्ये केलेल्या पुरातत्वशास्त्रीय शोधांपैकी एक म्हणून या साइटकडे पाहिले जाते.

चेन म्हणाले की, उत्खननाचे काम सुरू होण्यापूर्वी असे मानले जात होते की सिचुआनला 3,000 वर्षांचा इतिहास आहे.या कार्याबद्दल धन्यवाद, आता असे मानले जाते की सिचुआनमध्ये 5,000 वर्षांपूर्वी सभ्यता आली.

सिचुआन प्रोव्हिन्शियल अॅकॅडमी ऑफ सोशल सायन्सेसचे इतिहासकार डुआन यू म्हणाले की, यांग्त्झे नदीच्या वरच्या बाजूस स्थित सॅनक्सिंगडुई साइट देखील चिनी सभ्यतेची उत्पत्ती वैविध्यपूर्ण असल्याचा खात्रीशीर पुरावा आहे, कारण ती पिवळी नदीच्या सिद्धांतावर आधारित आहे. एकमेव मूळ होते.

शांत याझी नदीच्या बाजूला असलेले Sanxingdui संग्रहालय, जगाच्या विविध भागातून अभ्यागतांना आकर्षित करते, ज्यांचे मोठे कांस्य मुखवटे आणि कांस्य मानवी डोके पाहून स्वागत केले जाते.

सर्वात विचित्र आणि विस्मयकारक मुखवटा, जो 138 सेंटीमीटर रुंद आणि 66 सेमी उंच आहे, ज्यामध्ये डोळे पसरलेले आहेत.

डोळे तिरपे आहेत आणि दोन दंडगोलाकार नेत्रगोलकांना सामावून घेण्यासाठी पुरेसे वाढवलेले आहेत, जे अत्यंत अतिशयोक्तीपूर्ण पद्धतीने 16 सेमी पसरतात.दोन कान पूर्णपणे पसरलेले आहेत आणि टोकदार पंख्यांसारखे आहेत.

ही प्रतिमा शू लोकांचे पूर्वज कॅन कॉँगची आहे याची पुष्टी करण्याचे प्रयत्न सुरू आहेत.

चीनी साहित्यातील लिखित नोंदीनुसार, शू राज्याच्या काळात राजवंशीय न्यायालयांची मालिका वाढली आणि पडली, ज्यात कॅन कॉँग, बो गुआन आणि काई मिंग कुळांतील वंशीय नेत्यांनी स्थापना केली होती.

कॅन कॉँग वंश हे शू साम्राज्यात न्यायालय स्थापन करणारे सर्वात जुने होते.एका चिनी इतिहासानुसार, “त्याच्या राजाचे डोळे पसरलेले होते आणि तो राज्याच्या इतिहासातील पहिला घोषित राजा होता.”

संशोधकांच्या मते, मुखवटावर दर्शविलेल्या विचित्र देखाव्याने शू लोकांना एक प्रसिद्ध स्थान धारण केलेल्या व्यक्तीला सूचित केले असेल.

सांक्सिंगडुई संग्रहालयातील असंख्य कांस्य शिल्पांमध्ये पायघोळ घातलेल्या, हात जोडलेल्या अनवाणी माणसाची प्रभावी मूर्ती समाविष्ट आहे.आकृती 180 सेमी उंच आहे, तर संपूर्ण पुतळा, जो शू किंगडममधील राजाचे प्रतिनिधित्व करतो असे मानले जाते, पायासह सुमारे 261 सेमी उंच आहे.

3,100 वर्षांहून अधिक जुन्या, या पुतळ्याला सूर्याच्या आकृतिबंधाने मुकुट घातलेला आहे आणि घट्ट, लहान-बाही असलेल्या कांस्य "कपड्यांचे" तीन स्तर आहेत जे ड्रॅगन पॅटर्नने सजवलेले आहेत आणि चेक केलेल्या रिबनने आच्छादित आहेत.

हुआंग नेंगफू, बीजिंगमधील सिंघुआ विद्यापीठातील कला आणि डिझाइनचे दिवंगत प्राध्यापक, जे वेगवेगळ्या राजवंशातील चिनी कपड्यांचे प्रख्यात संशोधक होते, त्यांनी वस्त्र हा चीनमधील अस्तित्वातील सर्वात जुना ड्रॅगन झगा मानला.त्याला असेही वाटले की पॅटर्नमध्ये सुप्रसिद्ध शू भरतकाम आहे.

तैवानमधील चिनी कपड्यांचे इतिहासकार वांग युकिंग यांच्या मते, कपड्याने शु भरतकामाचा उगम मध्य-किंग राजवंश (1644-1911) मध्ये झाला असा पारंपरिक दृष्टिकोन बदलला.त्याऐवजी, ते शांग राजवंश (इ. स. 16वे शतक-11वे शतक इ.स.पू.) पासून आल्याचे दाखवते.

बीजिंगमधील एका गारमेंट कंपनीने पायलयातील अनवाणी माणसाच्या त्या सुशोभित पुतळ्याशी जुळणारा रेशीम वस्त्र तयार केला आहे.

2007 मध्ये चीनच्या राजधानीतील ग्रेट हॉल ऑफ द पीपलमध्ये चेंगडू शू ब्रोकेड आणि एम्ब्रॉयडरी म्युझियममध्ये प्रदर्शित झालेल्या झगा पूर्ण झाल्याबद्दल एक समारंभ आयोजित करण्यात आला होता.

सांक्सिंगडुई संग्रहालयात प्रदर्शनात सोन्याच्या वस्तू, ज्यामध्ये छडी, मुखवटे आणि वाघ आणि माशांच्या आकारातील सोन्याच्या पानांची सजावट यांचा समावेश आहे, त्यांच्या गुणवत्ता आणि विविधतेसाठी ओळखल्या जातात.

कल्पक आणि उत्कृष्ट कारागिरी ज्यांना सोन्याचे प्रक्रिया करण्याचे तंत्र जसे की पाउंडिंग, मोल्डिंग, वेल्डिंग आणि छिन्नी करणे आवश्यक होते, त्या वस्तू बनविल्या गेल्या, जे चीनच्या सुरुवातीच्या इतिहासातील सर्वोच्च पातळीचे सोन्याचे गंध आणि प्रक्रिया तंत्रज्ञानाचे प्रदर्शन करतात.

लाकडी गाभा

संग्रहालयात दिसणार्‍या कलाकृती सोन्याच्या आणि तांब्याच्या मिश्रधातूपासून बनवलेल्या आहेत, त्यांच्या रचनेत 85 टक्के सोन्याचा वाटा आहे.

143 सेमी लांब, 2.3 सेमी व्यासाचा आणि सुमारे 463 ग्रॅम वजनाच्या छडीमध्ये लाकडी गाभा असतो, ज्याभोवती सोन्याचे पान गुंडाळलेले असते.लाकूड कुजले आहे, फक्त अवशेष उरले आहेत, परंतु सोन्याचे पान अबाधित आहे.

डिझाईनमध्ये दोन प्रोफाइल आहेत, प्रत्येक चेटकीणीच्या डोक्यावर पाच-बिंदूंचा मुकुट आहे, त्रिकोणी कानातले घातलेले आहेत आणि स्पोर्टिंग स्मितहास्य आहे.सजावटीच्या नमुन्यांचे एकसारखे गट देखील आहेत, प्रत्येक पक्षी आणि माशांच्या जोडीचे वैशिष्ट्य आहे, मागे-पुढे.एक बाण पक्ष्यांच्या मानेवर आणि माशांच्या डोक्याला ओव्हरलॅप करतो.

बहुसंख्य संशोधकांना असे वाटते की प्राचीन शू राजाच्या राजवटीत छडी ही एक महत्त्वाची वस्तू होती, जी त्याच्या राजकीय अधिकाराचे आणि ईश्वरशाहीच्या राजवटीत दैवी शक्तीचे प्रतीक आहे.

इजिप्त, बॅबिलोन, ग्रीस आणि पश्चिम आशियातील प्राचीन संस्कृतींमध्ये, एक छडी सामान्यतः सर्वोच्च राज्य शक्तीचे प्रतीक मानली जात असे.

काही विद्वानांचा असा अंदाज आहे की सॅनक्सिंगडुई साइटवरील सोन्याची छडी ईशान्य किंवा पश्चिम आशियामधून उद्भवली असावी आणि दोन संस्कृतींमधील सांस्कृतिक देवाणघेवाण झाल्यामुळे झाली असावी.

1986 मध्ये सिचुआन प्रांतीय पुरातत्व पथकाने स्थानिक वीट कारखान्याला या भागात खोदकाम थांबवण्याची कारवाई केल्यानंतर ते या ठिकाणी सापडले.

या ठिकाणी उत्खनन करणार्‍या टीमचे नेतृत्व करणारे पुरातत्वशास्त्रज्ञ चेन म्हणाले की, छडी सापडल्यानंतर त्यांना वाटले की ते सोन्यापासून बनवले आहे, परंतु त्यांनी प्रेक्षकांना सांगितले की ते तांबे आहे, जर कोणी ते काढून टाकण्याचा प्रयत्न केला.

संघाच्या विनंतीला प्रतिसाद म्हणून, गुआनघान काउंटी सरकारने 36 सैनिकांना जेथे छडी सापडली त्या जागेचे रक्षण करण्यासाठी पाठवले.

सॅनक्सिंगडुई संग्रहालयात प्रदर्शनात असलेल्या कलाकृतींची खराब स्थिती आणि त्यांच्या दफन परिस्थितीवरून असे सूचित होते की ते जाणूनबुजून जाळण्यात आले किंवा नष्ट केले गेले.मोठ्या आगीमुळे वस्तू जळल्या, फाटल्या, विद्रूप झाल्या, फोड आल्या किंवा अगदी वितळल्या.

संशोधकांच्या म्हणण्यानुसार, प्राचीन चीनमध्ये यज्ञ अर्पण करण्याची प्रथा होती.

1986 मध्ये ज्या ठिकाणी बळीचे दोन मोठे खड्डे सापडले होते ते ठिकाण Sanxingdui संग्रहालयाच्या पश्चिमेला फक्त 2.8 किलोमीटर अंतरावर आहे.चेन म्हणाले की संग्रहालयातील बहुतेक प्रमुख प्रदर्शने दोन खड्ड्यांमधून येतात.

निंग गुओक्सियाने कथेला हातभार लावला.

huangzhiling@chinadaily.com.cn